بنام آنکه اشک را آفرید تا آتش جنگل های عشق را خاموش کند.
امشب این مطلب فروغ فرخزاد وصف حال ماست:
بخدا غنچه شادی بودم
دست عشق آمد و از شاخم چید
شعله آه شدم صد افسوس
که لبم باز برآن لب نرسید
آرامش اینجاست:
نسیم آرامش می وزد
و نور
اطمینان می تابد
پس فقط الا
بذکرالله تطمئن القلوب