دیشب سکوت را صدازدم. روی میز نشست و مرا نگاه کرد. اشتیاق پس دادن درس را در چشمانم دید. سخت ترین سوالی را که در آستین داشت برایم روی میز گذاشت. سوالهای سکوت نشانه هایی هستند که بر میز میگذارد و میرود.
قطرات اشک بر گونه هایم روان شده بود. در امتحان رد شدم. اینبار سکوت عکس فراموش شده ای از تو را به ارمغان آورده بود.
آرامش اینجاست: